خوب های زندگی را
باید مثل این کبوترهای جلد حرم
رهایشان کنی،
جلد تو باشند
بر میگردند
جا خوش می کنند درون قلبت
بی منت!
جلد تو که نباشند
هزار هزار قفس و قفل و کلید هم
پایشان را بند نمی کند...
+ آدم باید در زندگیش "آدم های خوب" داشته باشد،
آدم های خوبی که جایشان در قلب توست،
نه فقط مقابل چشمانت
که مبادا وقتی نباشند
خوبی را هم فراموش کنی...
خوب اصولا جلد «تو» نمی شوند.