خیلی وقتها
نه نوشتن با دکمه های کیبرد
نه حتی خودکار و سر رسید و خط خطی ها
هیچ چیز
آرامت نمی کند
فقط می خواهی
انگشتانت را گره کنی به یک پنجره
اشک هایت را
دو دستی تقدیم آقا کنی
و بگویی چقدر دوستش داری...
+ دل من کبوتره، به هوای تو میپره...
+ من، تو، یک دنیا خیال...
نشان بی نشان