می توان آدم ها را مچاله کرد
بدون نگاه پرتشان به پشت سر
مهم نیست کجا جا خوش می کنند
کدام رهگذر پای رویشان میگذارد
مهم نیست این آدمهای مچاله را
دیگر نه کسی می خواند
نه می نویسد
مهم تویی
که قید "آدم" بودن را زده ای
احساسات خوبت را
میان یک منطق چهارگوشه ی سیاه رنگ بقچه پیچ کرده ای
آری
مهم تویی، بی خیال آدم ها...
+ گاهی نمیفهمی و فکر می کنی خیلی میفهمی!
اینجور وقتها منتظر یک پس گردنی از خدا باش :)
