راست میگویند
بعضی لحظه ها
هییییچ وقت تکرار نمی شوند!
مثل آن لحظه هایی که راه میرفتی
هم دلت میخاست برسی، هم نه
ندیده بودی کربلا را، گنبد را!
سفر اولی بودنت هیچ وقت تکرار نمیشود
هیچ وقت تکرار نمیشود لحظه ای که برادر
دست بالا ببرد و تو امتداد انگشتانش را بگیری و برسی به بهشت
هیچ وقت تکرار نمیشود لحظه ای که میان اشک بگویی کدام عموست کدام ارباب...
تکرار نمیشود روزی که میان بین الحرمین بگویی دیدی حسین!پایم رسید به بین الحرمینت...پس چه گفتند گنهکار به بهشت نمیرود؟!
چه می گویم
شاید اصلا
زائر بودنت هم هیچ وقت تکرار نشود!
+جنون گرفته مرا، اذن دخول میخواهم، کنجی از حرم، چند قطره اشک، این همه یعنی...نگاه تو را؟!
