این روزها زیادی فرهنگی شدم :)
علاوه بر خوندن کتاب، فیلم دیدن هم لذت بخشه!
البته نه هر فیلمی
دیدنِ تیزر های ایستاده در غبار
و کمی مطالعه راجع به حاج احمد
رسیدم به فیلم ده قسمتی آخرین روزهای زمستان، از همین کارگردان
واقعا مثل یه مستند بود
و جنگ رو از بُعد دیگه ای نشون میداد
خیلی عالی بود، خیلی خیلی!
برای من، دیدنِ مستند واری از زندگی جوانی هم سن و سال خودم که شده بود نابغه ی جنگ
خیلی جذاب و البته خجالت آور بود!
راوی توی جمله آخر میگه شاید رمزِ قهرمانیِ حسن باقری اینه که توی زمان خودش موند و قدم به روزگار ما نذاشت!
نمیدونم
همیشه اونی که می مونه دردش بیشتره
شاید خیلی از اینایی که الان هستن و ما ازشون به نون خور های نظام یاد میکنیم
بعد رفتنشون کشف بشن و عزیز!
اما هر چی که هست، حسن باقری وقتی هم که بود عزیز بود، مثل متوسلیان...
+ امروز میرم برای دیدن ایستاده در غبار، برای دیدن روایتی از زندگیِ فرماندهی که خیلی حواسش به ما مردم بود، اما هیشکی حواسش به دزدیده شدنش نبود...
